- Kilka lat temu, kiedy zaczynałam tutaj pracować, podstawowym elementem skarg pacjentów było: "pani doktor, przyszłam z chorobą serca, a wychodzę z chorobą kręgosłupa. Na tych łóżkach nie da się leżeć" - opowiada Anna Rżanek, lekarka z łódzkiej placówki. Teraz wszystko wygląda inaczej.
Łóżka, szafki, wysuwane stoliki...
- Piękne są szafki, które mają szufladki, stół, żeby wysunąć, jak się leży... O wszystkim pomyślane, o każdym drobiazgu - mówi Irena Gertner, pacjentka łódzkiego szpitala im. Jonschera, i dodaje, że najbardziej podobają jej się wygodne łóżka. - Byłam w szpitalu w Paryżu. Tam nie ma takich łóżek. W Paryżu! Byłam zdumiona - mówi.
- Doskonale się czuję! Podniosłam sobie do czytania poduszeczkę. Mogę się ustawić w pozycji całkowicie siedzącej. A teraz mogę sobie opuścić - demonstruje Alfreda Szydlik, koleżanka z sali pani Ireny. W pokoju, w którym leżą, jest też waga z siedzeniem, na którym usiąść mogą osoby, mające problem z utrzymaniem równowagi.
Pani Irena pokazuje jeszcze łazienkę, która w pełni przystosowana jest do potrzeb osób niepełnosprawnych, a także salę ze sprzętami do ćwiczeń.
Zostać jeszcze dwa dni
I chociaż średnia długość pobytu pacjentów na oddziale internistyczno-geriatrycznym to ok. 7 dni, to Anna Rżanek przyznaje, że często rozstania z pacjentami są trudne. - Próbują czasami w piątek prosić: "żebyśmy jeszcze mogli zostać do poniedziałku" - mówi z uśmiechem. Według niej wynika to z tego, że warunki pobytu w szpitalu są zdecydowanie lepsze niż w domach pacjentów.
Pani Irena przyznaje, że nigdy nie spodziewała się, że pieniądze przekazywane na WOŚP przydadzą się w przyszłości jej samej. - Człowiek wrzuca [do puszki], żeby pomóc komuś, ale że sobie samej mogę pomóc? Nawet nie pomyślałam - mówi.